"Zawód Szpieg" to jeden z najlepszych dramatów sensacyjnych jakie widziałem. Na tle pustego kina akcji ("Uprowadzona") film wyróżnia się pod kilkoma względami.

Przede wszystkim jest widowiskowy. Ale jego widowiskowość nie opiera się na tanich chwytach, nie mamy do czynienia z ciągłą strzelaniną czy nieustającymi wybuchami. Efektowność tego filmu polega na charakterystycznym dla tego reżysera montażu i zdjęciach.
Przypomnijmy sobie chociażby słynną scenę na dachu w Berlinie. Jej trzonem jest dialog pomiędzy nauczycielem i uczniem, ale to co nadaje mu niesamowitego klimatu to zdjęcia wykonywane na dachu i z helikoptera. Świetny zabieg, którego Tony dokonał wbrew woli producentów.

Druga sprawa to popisowe role Redforda i Pitta. Ludzie z krwi i kości, nie komiksowi herosi czy sztampowe czarne charaktery. Role, które pozwoliły uwolnić aktorom ich ogromny potencjał.

Kolejna rzecz to scenariusz. Może zakończenie nie najlepiej komponuje się z dramatyczną wymową reszty filmu, ale autora historii należy pochwalić za realizm. Nie ma gadżetów Jamesa Bonda, nie ma ludzi znających 15 języków i zmieniających kobiety/ mężczyzn jak rękawiczki.

Do tego muzyka. Może niezbyt oryginalna, ale jest to solidne rzemiosło, świetnie wpisujące się w klimat filmu.

"Zawód:Szpieg" to produkcja stworzona przez najlepszych fachowców. Jest widowiskowo i realistycznie zarazem. Jest to kino rozrywkowe, ale posiadające również drugie dno. Może nie tak głębokie jak u von Triera, ale twórców i tak należy pochwalić za to że nie poszli po linii najmniejszego oporu i zechcieli nakręcić film, z którego zapamiętamy coś więcej niż tylko efekty specjalne.

8/10